Dag 6 en 7 Helemaal niets.

Lieve allemaal,

Over wat we gisteren hebben gedaan kan ik heel kort zijn.....helemaal niets.
We zijn na het ontbijt op het strand gaan liggen en zijn er pas vlak voor het avond eten vanaf gekomen.
Ik ben gister ochtend in een boek begonnen en voor het slapen gaan had ik het uit. Af en toe keek ik even omhoog en genoot ik van het uitzicht. Op een gegeven moment vroeg ik mezelf af het lang het geleden is dat ik "niets" heb gedaan of niets hoefde te doen. In Nederland ben ik altijd wel iets aan het doen of als ik even niets doe, heb ik wel in mijn hoofd dat ik straks iets moet gaan doen. Nooit ben ik echt vrij. Als ik gewerkt heb moet ik s'avonds thuis nog dingen doen. Als ik vrij ben ook. Er ligt altijd nog wel een wasje dat gedaan moet worden of boodschappen die gehaald moeten worden of een studie die gevolgd moet worden. Maar nu niet...... Ik doe lekker niets. Want ook al neem ik me elke vakantie voor dat ik het rustiger aan ga doen als ik thuis kom, het lukt nooit. Ik heb de voordeur thuis nog niet open gedaan of de verplichtingen roepen me alweer. Het begint al met dat je niets hebt aan te trekken omdat alles in je koffer zit en wel moet gaan wassen.....maar nu nog niet. We hebben nog een paar dagen en ik ga lekker verder met niets doen ;-)

Rene is helaas nog steeds een beetje ziek. Nee geen varkens griep gewoon een verkoudheid. Je weet wel zere keel en hoesten enzo. Nog een reden om ons gemak te houden.

Gisterenavond zijn we gaan eten bij "Pizza Bob" waar ik (Rene in dit geval) persoonlijk over wil schrijven om gewoon weg even mijn gevoelens op papier te zetten....houd je vast....komt ie: Op internet hadden we gelezen dat deze goede recensies had, pal voor ons hotel gelegen was en daardoor het proberen waard. Nu moet ik zeggen dat ik vanaf dag 1 niet echt goede vrienden ben met Pizza Bob en wel om de volgende reden. Na een reis van 10 uur vanuit Amsterdam wilde Lyd en ik even wat drinken. Niets bijzonders, dus het werd een Cola Light. Kosten? 2 dollar per glas dus 4 dollar totaal, easy as that. Tuurlijk ben je in een goede bui en geef je fooi. Vooruit ik geef 5 dollar in coupures van 1, dus 5 losse dollar biljetten. Terwijl ik ze geef denk ik nog, da's niet handig, want die losse dollars zijn makkelijk voor het doen van kleine uitgaven of het geven van tips. Dus ik pak een biljet van 5 dollar en geef deze aan de serveerster met in het Engels de mededeling dat ik deze wil ruilen voor de 5 losse dollars (de serveerster heeft inmiddels 10 dollars in haar hand). Maar de serveerster DENKT in haar allerbeste Papiamento: "Zo die is in een gulle bui" En hatsiekidee,we zien zo de dollars de kassa in gaan en ik rijg nog 1 dollar terug (?) Dan ga ik maar over in het Nederlands, want dat is immers de voertaal hier, maar ook dat mocht niet baten. Toch gul 5 dollar fooi op een rekening van 4 dollar...So far the fooi.

Nu het uit eten verhaal: Omdat we niet de puf hadden om naar Oranjestad of Palm Beach te gaan voor een hapje eten, proberen we Pizza Bob (...vanwege de goede recensies nietwaar). Bij betreden van het terras bekruipt te twijfel al bij Lyd en mij. Er treedt een tweekoppige "band" op, waarvan de leadzanger rechtstreeks uit een Indianenfilm komt en die zingt met een "Echo" op zijn microfoon dat ook jullie zeker de nodige klanken hebben moeten gehoord. Enfin....dan ons maar concentreren op de menukaart, want trek in een Pizza hebben we wel. Uhh...PIZZA Bob.....waarom heet je PIZZA Bob als er maar 5!! ik zeg 5!!!!! Pizza's op de kaart staan. Met volle moed bestel ik de Bob's Special, waarvan ik tot op heden "de special" nog niet van heb ontdekt. Misschien vanwege het formaat? want de "grootte" zorgde voor een complete maansverduistering. Het terras stroomt vol met Amerikanen, Amerikanen en nog eens Amerikanen. DIe natuurlijk met hun half ltr bekers koffie van de DUNKIN DONUTS (zit praktisch naast Pizza Bob) aan komen lopen. Dit is hun plek. Lekker luidruchtig en veeel, heel veel voor (alles behalve) weinig. De Indianenband zingt de ene country na de andere en ik kan het niet laten om na het zoveelste nummer keihard en in een jolige bui te "Yoehoe'en" en hard te klappen. Ik heb de Amerikanen op de hand want ze klappen hard mee en gaan vervolgens een beetje country dansje....Lyd en ik stoppen nog snel een paar happen in ons mond en zeggen Pizza Bob vaarwel en tot ziens bij onze eerste review op internet, want Pizza Bob is niet echt iets voor de doorsnee Europeaan....

Morgen proberen we naar de "Butterfly Farm" te gaan. Je kunt daar hele mooie vlinders zien....ohja? Ik dacht tijgers....Nee echt vlinders ;-P

Maar....alleen als we er zin in hebben.


Vanaf morgen hebben we geen internet meer. Je koopt dat hier per week en aangezien we hier geen hele week meer zijn vind ik dat zonde. Ik zal de blog wel bijhouden maar ik kan het pas donderdag thuis weer posten. Even geduld dus.

We kunnen wel email ontvangen en versturen dus als je ons wilt bereiken kan dat wel.

Veel liefs Lydia